خوانشی روزانه در لابه‌لای اخبار و مطالب رسانه‌های کشور است. ما درباره این خوانش البته تحلیل‌ها و پیشینه‌هایی را نیز در اختیار مخاطبان محترم می‌گذاریم. شنبه تا چهارشنبه ساعت ۷:۳۰ با بسته ویژه خبری-تحلیلی مشرق همراه باشید.
«فوتبال ورزش عقده‌ای‌ها است» ورود پروژه ناامیدسازی به زمین چمن
فردی به نام «حسن حسینی» تحت عنوان جامعه‌شناس، به تازگی در مصاحبه با خبرگزاری اصلاح‌طلب ایلنا ضمن تاریک و محروم نشان دادن اوضاع جامعه ایران گفته است: یکی از شاخصه‌های جامعه ما بالابودن سطح خشونت در همه اشکال است!
او در بخش دیگری از صحبت‌های خود نیز اظهار می‌کند
یکی از عوامل دایر شدن مراکز ورزشی مثل فوتبال و کشتی این است که بخش‌هایی از جامعه که مقدار زیادی در درون آنها عقده‌هایی وجود دارد، برون‌ریزی شود وجود این میادین موجب می‌شود تا این عقده‌ها بیرون ریخته شود. شما به این مساله توجه کنید اغلب بوکسورها، کاراته‌کارها یا همان ورزش‌های رزمی از طبقات مرفه جامعه نیستند. تمام بوکسورهایی که در فرانسه زندگی می‌کنند متعلق به حومه شهر پاریس هستند.[1]
*جامعه‌شناس مذکور البته توضیح نداده است که آمار او در زمینه بالا بودن سطح خشونت در جامعه ایران، ادراک و دریافت شخصی اوست یا اینکه بر اساس یک سند بیان می‌شود. (پر واضح آنکه اندازه‌گیری رفتار، یک کار غیر ممکن است!)
و اما در سبک زندگی اسلامی و در تفکرات اصیل انسانی، چیزی به نام «عقده» به رسمیت شناخته نشده است و انسان مجاز نیست در قبال درونیات و احساسات خود خود مابه‌اِزای فیزیکی طلب کند.
در واقع این کار، یک عمل غیر دینی و غیر عقلانی است که حتی پاسخ دادن به آن نیز سبب‌ساز عادات زشت و بیماری‌های روحی می‌شود.
از طرفی در یک حیات معقول، هر رخداد سوئی که برای انسان پیشامد می‌کند صاحب یک علت است که فهم آن علت و عمل بر مبنای آن موجب آرامش انسان و محو یا کمرنگ شدن آثار آن رخداد سوء می‌شود.
بحث اینکه ورزش‌های برخوردی مثل فوتبال و کشتی، مربوط به آدم‌های عقده‌ای هستند نیز حرف درستی به نظر نمی‌رسد چه اینکه ورزش دارای قواعد و قوانین و تربیت خاص است و یک فرد عقده‌ای نمی‌تواند از عهده رعایت آنها برآید.
از طرفی مشخص نیست جایگاه علاقه، اشتیاق به ورزش‌های برخوردی و یا ورزش‌های جمعی یا فردی، احساس نشاط و سرزندگی ناشی از ورزش و ... که جملگی انسان‌ها را به انتخاب رشته‌های مختلف ورزشی وا می‌دارد، در نظرات آقای حسینی چه جایگاهی داشته است که فی‌الجمله مدعی عقده‌ای بودن ورزشکاران فوتبال یا کشتی و غیره شده است؟!
درباره حومه‌نشین بودن بوکسورهای فرانسوی نیز اطلاع دقیقی در دست نیست! اما در میان ورزشکاران هنرهای رزمی مشهور است که همیشه انسان‌هایی که در شرایط سخت‌تر زیسته‌اند، رزمی‌کاران موفق‌تری می‌شوند. ولی این مسئله هم نه تنها یک گزینه مطلق نیست بلکه به چیزی به نام عقده و عقده‌گشایی هم ربطی ندارد.
گفتنیست، مقام معظم رهبری چندی قبل در دیدار با مسئولان نظام نسبت به پروژه «ناامید سازی» هشدار دادند.
تاریک جلوه‌دادن اوضاع ایران در ابعاد مختلف سیاسی، اقتصادی و اجتماعی؛ چندیست که به دستور کار اصلی جریان سیاسی خاص و رسانه‌های آن بدل شده است.
***
رکوردی تاریخی که «محمدرضا عارف» بر جا گذاشت
«احمد حکیمی‌پور»، فعال اصلاح‌طلب و عضو سابق شورای شهر تهران که نام وی در پروژه انتخاباتی املاک نجومی، بیشتر به چشم خورد، به تازگی در بخشی از مصاحبه خود با روزنامه آرمان امروز در اشاره به فعالیت‌های محمدرضا عارف و اصلاح‌طلبان در مجلس گفته است:
«من فکر می‌کنم این در تاریخ مجلس ایران بی‌سابقه است کسی که رأی اول تهران را آورده رئیس مجلس، نایب رئیس و حتی رئیس کمیسیون هم نشده است. این ضعف بزرگی است که نمی‌دانم دوستان چطور آن را توجیه می‌کنند. بالاخره این افراد به نمایندگی از جریانی مسائل را در مجلس دنبال می‌کنند.»
او همچنین تصریح می‌کند:
ما در مجلس چهارم 36 نفر بیشتر نبودیم، اما هر دوره برای خود کاندیدا می‌دادیم کما اینکه زمانی که اصولگراها در اقلیت مجلس بودند همواره کاندیدای خود را برای هیأت رئیسه معرفی می‌کردند. فراکسیون امید باید نشان بدهد که در مجلس زنده است و منفعل نیست. به نظر من دوستان فراکسیون امید باید مسئول رفتار منفعلانه خود باشند چون اینگونه در مجلس هضم شدند و به نوعی به فراکسیون ناکارآمد تبدیل شدند.[2]
*اشاره حکیمی‌پور درباره رأی اول تهران به محمدرضا عارف است.
اگرچه برخی معتقدند عارف از آنجا که توقع دارد رئیس مجلس باشد، از پذیرش سایر مسئولیت‌ها در مجلس سر باز می‌زند و به ریاست فراکسیون اصلاح‌طلبان مجلس بسنده کرده است اما حرف حکیمی‌پور از آنرو صحیح است که اصلاح‌طلبان در اقلیت مجلس هستند و جریان اقلیت پارلمان هم علی‌الاصول قدرتی برای چینش مهره‌های خود در سمت‌های کلیدی مجلس ندارد.
این بلیّه البته از آنرو دامن اصلاح‌طلبان در مجلس دهم را گرفته است که آنها در انتخابات این مجلس در سال 94، با مردم ناراستی کردند و باخت خود را برد جلوه دادند.
در واقع آنها با اینکه بازنده رسمی ماجرا بودند و نتوانسته بودند اکثریت مجلس را به دست بیاورند اما اینطور عنوان کردند که ما برنده شدیم.
مشاهیر اصلاح‌طلب در آن روزها بصورتی جوانانه فکر نکردند که پیروزی در مجلس نمادهایی مثل ریاست مجلس و یا عزل و نصب وزرای دلخواه یک جریان سیاسی را نیز بایستی داشته باشد.
فلذا هنگامیکه وارد مجلس شدند، نه تنها تکیه زدن علی لاریجانی اصولگرا بر اریکه مجلس را به نظاره نشستند بلکه از عزل و نصب وزرای دلخواه خود همچون «حبیب‌الله بیطرف» نیز بازماندند.
در واقع این کنایه‌ها به محمدرضا عارف و انفعالی و ناکارآمد خواندن فراکسیون امید؛ در یک معنی به دلیل ادعای کذبی است که جریان خاص از روز اول بی‌اعتنا به واقعیت‌های مجلس دهم بیان کرد و عارف را در گوشه رینگ قرار داد.
این گناه رهبری نبود که افرادی قصد معامله‌ای فراتر از هسته‌ای را با آمریکا داشتند
موسوی‌لاری: بیدستاوردی برجام روحانی کار «دلواپسان داخلی» بود!
منبع : مشرق
